In het Onderwijsblad van 20 mei beschrijft Michiel van Nieuwstadt hoe overdreven aandacht voor het leren gebruiken van leesstrategieën ertoe leidt dat leerlingen ieder plezier in lezen verliezen. Onophoudelijk dezelfde stappenplannen voor tekstbegrip toepassen op teksten maakt het lezen dodelijk saai. Tevens constateert Van Nieuwstadt, met de Stichting Lezen & Schrijven, een toename van het aantal laaggeletterden in Nederland. Als één plus één in dit geval twee is, is het dus hoog tijd dat het leesonderwijs nieuw leven wordt ingeblazen. Maar hoe moet dat? 

Net als lector emiritus hoogleraar leesonderwijs Kees Vernooy denken wij dat in plaats van procedures de tekst zelf het middelpunt van de les moet zijn. De teksten die leerlingen worden aangeboden moeten inhoudelijk interessant zijn en van goede kwaliteit. Ze moeten niet te moeilijk zijn, maar zeker ook niet te gemakkelijk en leerlingen moeten er echt zin in lezen van krijgen. Een moderne didactiek van het begrijpend lezen is anders dan die in het klassieke lesboek en ook anders dan de aanpak van Nieuwsbegrip. De nieuwe aanpak stelt teksten centraal als bronnen van informatie. Ze kunnen uit tijdschriften, kranten of boeken komen, maar ook van het internet of van de straat. De opdrachten bij de teksten moeten prikkelend en gevarieerd zijn en vragen om een actieve en soms creatieve benadering, in plaats van dat je er slaperig van wordt. Omdat we daarnaast vinden dat je vooral regelmatig en veel moet lezen om de slag echt te pakken te krijgen, brengen we al enkele jaren maandelijks nieuw tekst- en oefenmateriaal op de markt dat is ontwikkeld vanuit bovenstaande opvattingen. 

Auteurs: Hilde Hacquebord en Fros van der Maden